420PEOPLE, „Package”, performance w ramach projektu „Divadelní Odysea“. Plac Wacława, Praga 2014

Package is a compelling dance theater with surrealist characters. Inspired by the daily life of office workers; the endless hours behind the desk, the stacks of papers and documents, the dreams and fantasies being out of control. Dancers, actors, musicians, and a tap-dancer perform in the open air for people who are maybe just on there way home from work. Package is about the everyday routine. About people who spend their lives in an office environment, their functions directed by a system: hierarchy at the expense of feeling, mood, personal initiative, and emotion. What happens when one link in the chain of the office stereotype breaks free? What are the limits of human fantasy? And who’ll join in?

Package is a legendary site-specific project created by Japanese choreographer Shusaku Takeuchi in 1993. It has been performed in many places around the world, always adapted to the setting of the given location. It was the first official production from the Western Europe to be performed on the Red Square in Moscow.

Meeting the Odyssey http://www.odysea.pro

„Został przydzielony do podkomitetu jednego z podkomitetów, które powstały z jednego z niezliczonych komitetów zajmujących się opracowywaniem drobniejszych zagadnień związanych z redakcją jedenastego wydania Słownika nowomowy. Przygotowywali ‚Sprawozdanie okresowe’, choć Winston nie wiedział, czego dokładnie ma ono dotyczyć. Chodziło mniej więcej o to, czy przecinki powinno się umieszczać wewnątrz nawiasów, czy poza nimi. Z pozostałych czterech członków podkomitetu wszyscy przeszli przez podobne doświadczenia co Winston. Bywały dni, kiedy zbierali się i zaraz rozchodzili, jawnie przyznając się przed sobą, że nie mają nic do roboty. Ale bywały i takie, kiedy niemalże z entuzjazmem rozpoczynali dzień pracy, ostentacyjnie sporządzając notatki, a następnie zabierając się do opracowania sążnistych elaboratów, których nigdy nie kończyli. Spierali się wówczas zażarcie na temat tego, co powinni robić, używając coraz bardziej złożonych i zawiłych argumentów, targowali się o najdrobniejsze odcienie znaczeniowe, raczyli długimi dygresjami, kłócili, a nawet uciekali do gróźb poskarżenia się nadrzędnym czynnikom. Po czym nagle umykał z nich cały zapał i tylko siedzieli wokół stołu wpatrując się w siebie nawzajem martwym wzrokiem, niczym duchy rozmywające się w powietrzu po zapianiu koguta.”

George Orwell, Rok 1984