Joan Miró „Kompozycja” („Composition”), 1925. Pinakoteka Współczesna (Pinakothek der Moderne). Monachium 2016

”Wyobraźcie sobie świat, w którym nie istnieje czas. Tylko obrazy. Dziecko nad oceanem, odurzone pierwszym widokiem fal. Mężczyzna siedzący w zaciszu swego gabinetu, ze zdjęciem kobiety w dłoniach, bolesny wyraz twarzy. Rybołów oprawiony w ramkę nieba, skrzydła rozpostarte, promienie słoneczne świdrujące pióra. Dwoje znajomych w kafejce, lampa oświetla jedną twarz, druga jest w cieniu. Biel żaglówki, wiatr z tyłu, żagiel wydęty jak skrzydła ptasiego olbrzyma. Zaczytana książka na stole pod słabą lampą. Cienka skóra na szyi, tak cienka, że widać pulsującą pod spodem krew. Drobniutkie światło, przesiane przez odległą gęstwinę drzew. Czerwień zachodu słońca. Skorupa jajka, biała, krucha, cała. Rude włosy kochanki, niepokorne, zdradliwe, kuszące. Purpurowe płatki irysa w palcach młodej kobiety. Pierwszy pocałunek. Planety utkwione w przestrzeni, oceany, cisza.”

Alan Lightman Sny Einsteina (fragmenty)