Kosz ze starymi fotografiami, echa ze Wschodu. Pchli targ (Ecseri piac), Budapeszt 2014

„Definicja głównej kategorii estetycznej i filozoficznej ruchu: ‚cudowność jest zawsze piękna, wszystko jedno jaka cudowność, nie ma cudowności, która nie byłaby piękna’, kazała widzieć w zwykłych przedmiotach potencjał niezwykłości. Pierre Mabille, mistyk, dyplomata, psychoanalityk i redaktor pisma ‚Minotaure’, w Miroir du merveilleux (Zwierciadło cudowności) określił cudowność jako poetyckie napięcie, prowadzące do osiągnięcia sacrum. Drogę do wstąpienia w ów stan miały przedmioty magiczne, a dla tych, którzy potrafią wniknąć w istotę przedmiotu – rzeczy najbanalniejsze”.

Agnieszka Taborska, Spiskowcy wyobraźni