Botond Keresztesi “Stargate mirror”, 120×100 cm, akryl na płótnie, 2018. Wystawa: “LSD – Lex Selfie Drama”, PP Center. Budapeszt 2018

“It’s on the other side of the known universe. (…) Both gates must’ve functioned as a doorway between our worlds”.
“Stargate„, 1994

Ja, niby okręt, ja, nagle ocknięty
O świcie, w wichrze,
Chcę, by mnie morskie poniosły odmęty
W niebo najcichsze.

Widzę, jak krok twój spręża się, rozpręża,
Zwija, rozwija,
Zda się, że widzę tańczącego węża
Na końcu kija.

Ciężar twych myśli główkę twą dziewczęcą
Łagodnie kłoni,
Chwiejesz się lekko i tak, jak się wdzięczą
Młodziutkie słonie,

Pochylasz ciało, wysmuklasz się cała,
Przy tobie płynę,
A ty tuż przy mnie wzdłuż mojego ciała
Sięgasz w głębinę.

Ta nawałnica, słyszę, groźnie śpiewa,
Grzmi lodowcami,
Gdy wilgoć twoich ust nagle polśniewa
Między zębami!

Wiem, gorzkie wino zawsze zwyciężało,
Pite szklankami,
Niebo wilgotne teraz mi usiało
Serce gwiazdami!

Charles Baudelaire Wąż tańczący (fragm.), przełożyła Jadwiga Dackiewicz

Like a vessel that awakens
To the morning wind,
My dreamy soul sets sail
For a distant sky.

To see you walking in cadence
With fine abandon,
One would say a snake which dances
On the end of a staff.

Under the weight of indolence
Your child-like head sways
Gently to and fro like the head
Of a young elephant,

And your body stretches and leans
Like a slender ship
That rolls from side to side and dips
Its yards in the sea.

Like a stream swollen by the thaw
Of rumbling glaciers,
When the water of your mouth rises
To the edge of your teeth,

It seems I drink Bohemian wine,
Bitter and conquering,
A liquid sky that scatters
Stars in my heart!

Charles Baudelaire The Dancing Serpent (fragment, poetswindow-blog.blogspot.com)